1272, pierwsza wzmianka
Ród pojawia się z Thidericus miles dictus Rolle (łać. Rycerz Thidericus, zwany Rolle) w dokumencie z dnia 19 maja 1272 roku. Rodzina wywodzi się z prastarego rodu arystokratycznego von Rolle, z Miśni.

1321, na Śląsku
Na Śląsku ród Oppersdorff po raz pierwszy pojawia się w dokumentach z 1321 i z 1325 roku pod nazwą Rullo, również jako Henko Rullonis. Henko jest arystokratycznym sługą Albrechta Młodszego, księcia opolskiego.

1363, początek rodu
Protoplastą nieprzerwanej linii rodowej jest Henricus de Oprechtsdorf, wzmiankowany w dokumentach historycznych od 1363 roku.

1432, Dobra Haidau (Międzyrzecze, Strzegom)
Jego syn Hans Rolle von Ulprichsdorf (*1388; ✝1445) poślubia Annę Posadowsky von Postelwitz. Posiadłość w Haidau koło Strzegomia, którą Anna odziedziczyła po swojej matce Helenie von Dyhrn, wchodzi w posiadanie rodziny męża. Jej wnuk Friedrich von Oppersdorff  (*1471; ✝1544). znany również jako Czarny Rycerz. jest dowódcą w księstwie Brzesko-Oławskim.
 

1554, nadanie tytułu baronów cesarstwa
W 1552 roku synowie Friedrich von Oppersdorff; Hans, Wilhelm I i Georg I otrzymują od cesarza habsburskiego Ferdynanda tytuł baronów dolnoaustriackich, a dwa lata później dziedziczny tytuł hrabiów cesarstwa. Hans, który wyróżnił się w wojnach tureckich - w bitwie pod Szegedynem (Węgry) w 1552 roku zdobył turecką flagę - został odznaczony przez monarchię Habsburgów tytułami czeskimi: Pan w Aich i Friedstein.

1562, przejęcie Głogówka
W 1562 roku Hans (*1514; ✝1584) nabywa posiadłość tabularną Głogówek I rozpoczyna przebudowę zamku, zakładając podstawy nieprzerwanego, prawie 400-letniego, bliskiego związku rodziny z miastem Głogówek. Posiadłość przejmuje jego brat Georg I  (*1516; ✝1577), który już jest właścicielem założonej przez niego Polskiej Cerekwi.

1577, Zamek Častolovice, Czechy
W 1577 roku bracia Hans, Wilhelm I i Georg I nabyli niezamieszkany zamek Častolovice w Czechach. Friedrich (*1547; ✝1615), syn Georga przekształcił ów  zamek w renesansowy pałac, który pozostał w ✝posiadaniu rodziny do 1684 roku. Friedrich jest protoplastą linii czeskiej, jedynej, która do dziś kwitnie.

1626, nadanie tytułu hrabiów cesarstwa
Georg III  (*1588; ✝1651), cesarski podkomorzy i radca, starosta władztwa Frydek i Racibórz, cesarski namiestnik w Głogowie, radca króla Polski, otrzymał 22 czerwca 1626 roku we Wiedniu tytuł hrabiego cesarstwa z tytułem "Wielmożny Pan" i ulepszeniem herbu. Jego brat Friedrich otrzymał także tytuł hrabiego cesarstwa w 1635 roku.

1642, ustanowienie Majoratu
Tenże Georg III przebudowuje zamek Głogówku w stylu barokowym. Był on wielkim mecenasem sztuki i założycielem Biblioteki zamkowej. 16 lutego 1642 roku ustanawia dziedziczny Majorat Głogówek i jest pierwszym jego zarządcą. Po wymarciu linii śląskiej w 1714 roku Majorat najpierw przeszedł na linię morawską, a w roku 1781 Joseph Wenzel z linii czeskiej (*1623; ✝1691) przejmuje Majorat Głogówek.

1655, król Polski chroni się w Głogówku
Od 17 października do 18 grudnia 1655 roku król polski Jan Kazimierz Waza wraz z żoną Marią Ludowiką Gonzaga i dworem schronił się na zamku hrabiego Oppersdorff w Głogówku przed armią króla szwedzkiego Karola X.

1683, von Oppersdorff staje się członkiem polskiej arystokracji
W 1683 roku Franziskus Eusebius I  (*1623; ✝1691) otrzymuje polski indygenat, Tym samym on i jego potomkowie stają się członkami arystokracji Królestwa Polskiego I otrzymują herb "Kur".

1806, Beethoven w Głogówku
Franz von Oppersdorff  (*1778; ✝1818) jest przyjacielem i mecenasem Ludwiga van Beethovena, który schronił się w 1806 roku na zamku Głogówek, gdzie w następstwie pracował nad swoimi 4 i 5 symfoniami. Dedykuje Czwartą hrabii.

1847, Parlament pruski i niemiecki Reichstag
Eduard Georg (1800; ✝1889) udziela się aktywnie w polityce pruskiego cesarstwa. W 1847 roku zostaje powołany do Kurii Panów zjednoczonego Landtagu. A w1854 roku staje się dziedzicznym członkiem Wysokiej Izby pruskiego Landtagu, którego ostatecznie zostaje honorowym prezydentem, Jest również członkiem pierwszego niemieckiego Reichstagu w latach 1871-1873.

1889-1930, X. Majorat
Johann Baptist Hans Georg (*1866; ✝1948) przejmuje w 1889 roku od dziadka Eduard Georg posiadłość Głogówek z 6500 ha. Jest członkiem Wysokiej Izby pruskiego Landtagu, a w latach 1907-1918 członkiem Reichstagu w Berlinie. W 1930 roku rezygnuje z Majoratu na rzecz najstarszego syna i przenosi się wraz z żoną Dorotą księżniczką z Radziwiłłów do Warszawy, a w 1945 r. do Francji. W 1948 roku umiera w Lourdes.

1930-1945, ostatni zarządca majoratu i ucieczka
Wilhelm Karl Hans (Halla) (*1896; ✝1989) po rezygnacji ojca w 1930 roku stał się Panem zarządzającym Majoratem, a po likwidacji Majoratu w 1935 roku zarządcą Głogówka. Ożenił się z Marie Louise, księżniczką Isenburg. Pod koniec wojny w 1945 roku rodzina opuściła zamek w ucieczce przed zbliżającymi się Rosjanami.

Wrzesień 2017, zjazd rodzinny
72 lata później, w dniach od 1 do 4 września 2017 roku, około 60 potomków rodziny von Oppersdorff z Niemiec, Francji, Belgii, Anglii, Polski, Czech, Szwajcarii I Stanów Zjednoczonych Ameryki spotykają się na historycznym zjeździe w dawnej siedzibie rodziny w Głogówku na Górnym Śląsku.

Źródła
Genealogisches Handbuch des Adels, C.A. Starke Verlag, Limburg an der Lahn, 1991
Wilhelm Hans Graf von Oppersdorff: Chronik, Status, Wappen und Devise der Grafen von Oppersdorff, Frankfurt a.M. 1963
Wikipedia, Artykuł o von Oppersdorff (arystokracja)